We have started on a supposedly curious journey and looking at where we are I think there is still a long way to go. I am unsure if we will ever go to where we have envisioned. I felt maybe it will be good to talk, but then it will kill the chance to express myself. So hence this write-up. It has been very stressful and difficult for the past 3 years and I guess it is the same for you people too. I am putting down my thoughts, feelings, and experiences here. This is to express myself and not to say address these issues. There are no expectations or requirements. These are plain thoughts. We have transformed both personally and professionally in the past three years. Good, bad, or ugly you will know best. The current work environment is very stressful and toxic is what I feel. You may agree to disagree. We either ignore or may not be able to do anything about this as well. If anyone comes to me and says they do not have a place to sit, infra issues, and any other constraints I do
ఓ స్నేహమా నిన్ను చూడలేక మనసు రాస్తున్నది మదన లేఖ ఓ నేస్తమా అని పిలవలేక సాగుతున్నా నువ్వు లేక కనుల ముందు నువ్వు కదలాడక కలలోనే ఇక మన కలయిక మనసు విప్పి మాట్లాడక మనసులోనే చిరు మాటలిక కలిసి గడిపిన మధుర క్షణాలు కాలం ఇచ్చిన గొప్ప వరాలు గుర్తుకొస్తే మన చిలిపి మాటలు చిగురిస్తాయి చిరునవ్వులు అంతులేనిది మన స్నేహం అందమైనది గడిపిన కాలం నువ్వు నేర్పిన జీవన వేదం ఆచరిస్తా నేను కలకాలం